Een rode of oranje kleur en de plannen voor jouw droomreis gaan in rook op. Het reisadvies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken lijkt op een simpel stoplicht; groen is gaan, rood is stoppen. Maar achter die heldere kleurcodes schuilt een wereld vol complexe afwegingen, belangen en voortdurend veranderende risico’s. Wie bepaalt of jouw vakantiebestemming veilig is en wat kan je doen als je te maken krijgt met een negatief reisadvies? Hoe komt zo’n advies tot stand, en waarom verschilt het soms van wat jijzelf of een reisbureau ervaart? In deze longread wordt de wereld van de reisadviezen vanuit verschillende kanten bekeken en uitgelegd. Want de weg naar een kleurcode is allesbehalve zwart-wit.
Of je nu een avontuurlijke backpacker bent of een zonzoeker die zijn vakantie graag van A tot Z plant. Het reisadvies bepaalt voor iedereen een groot deel van de reis. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken koppelt een kleur (groen, geel, oranje en rood) aan een land op basis van de veiligheidsrisico’s. Net als bij een stoplicht, betekent een groene kleurcode dat reizigers erheen kunnen gaan. Maar dan zijn er wel risico's die door de overheid worden benoemd. Bij een gele kleurcode kan het land bezocht worden, maar gelden er bijzondere veiligheidsrisico’s.
Oranje en rood worden unaniem gezien als een negatief reisadvies. Bij een oranje kleurcode, zijn de risico’s dusdanig groot dat het ministerie adviseert er alleen naartoe te reizen voor noodzakelijke redenen. Met de kleurcode rood geeft het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan dat het gevaarlijk is om het gebied te bezoeken en dat de overheid je niet kan helpen.
Maar wat doe je als je plots te maken krijgt met een risico op geweld op jouw vakantiebestemming?
Maak jouw eigen website met JouwWeb